بایستههای فرهنگی حکمرانی شهری در جمهوری اسلامی ایران
نویسنده: سیدعلی مرندی
لازم است چهارچوب سیاستهای فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران با پرهیز از دوگانه «اباحهگری فرهنگی» و «حکومتی شدن فرهنگ» تنظیم گردد و راهکار چنین موضوعی اتخاذ موضع دینی، ملی و انقلابی در سیاستگذاری فرهنگی در عین پرهیز از تصدیگری در عرصه فرهنگ و فراهم آوردن بستر بروز فعالیتهای فرهنگی مردمی است. برای این منظور پیشنهاد این نوشتار اتخاذ سیاستهای فرهنگی زیر در نظام حکمرانی شهری است: «تقدم هنجارسازی بر تبلیغ»، «ترویج فرهنگ همسایگی»، «پرهیز از دوقطبیسازی»، «فراهم کردن امکان کنش درونساختاری»، «تلاش برای مشارکت حداکثری مردمی در نهادهای حکومتی»، «مقابله با تراکمفروشی»، «مسجدمحوری در معماری شهری»، «پرهیز از یکپارچهسازی محیط فرهنگی»، «برطرف کردن اختلال در فرآیند زندگی روزمره»، «احیای امربهمعروف در چارچوب فعالیتهای مردمی»، «توجه به معماری اسلامی» و «احیای دستههای عزاداری».
ماهنگار دیدهبان امنیت ملی شماره ۱۳۴