بایستههای زیستمحیطی حکمرانی شهری در ایران
نویسنده: مراد کاویانی راد
جمعیت جهان از هشت میلیارد تَن گذشته و بیش نیمی از این جمعیت شهرنشین هستند که طی چند سال آینده، به ۶۰ درصد می‌رسد. این روند در چند دهه گذشته در بسیاری از کشورهای توسعهنیافته در قالب شهرنشینی شتابان به تمرکز فراتر از توانش محیطی شهرها در قالب اضافهبار محیطی، ناهنجاریهای فضایی، شکنندگی محیط زیست شهرها نمود یافته و آینده بیمناکی فراروی کیفیت زیست و محیط زیست شهروندان قرار داده است. بر بنیاد پیشبینیها، فرایند شهرنشینی در ایران روندی فزاینده خواهد داشت و کمتر از سه دهه آینده به ۸۵ درصد با تمرکز بر کلان‌شهرها خواهد رسید. طی همین بازه زمانی گسترش شهرها در شکل افقی و پراکندهرویی، به فروسایی و افت کیفیت محیط‌زیست در قالب دگرگونی گسترده در کاربری زمین شهرها و نابودی گنجایش بُرد نشستگاههای شهری نمود داشته است. از این رو، تشدید چالشهای زیستمحیطی شهری، پایدارترین تنگنای مدیریت شهری در ایران بهشمار میرود و نیازمند رویکردی نو در حکمرانی شهری است.
ماه‌نگار دیده‌بان امنیت ملی شماره ۱۳۴
