کژتابی در فهم و مدیریت بحران آب در ایران: نگاهی به طرح‌های شیرین‌سازی و انتقال آب دریا
نویسنده: مراد کاویانی راد
برداشت بیرویه و فزاینده از منابع محدود آب به بحران کمبود آب در بسیاری از مناطق زمین انجامیده است. ایران کشوری کم‌بارش و کم‌آب است. واقعیتی که از هزاران سال پیش تا هزاران سال آینده به رخدادهای طبیعی و اجتماعی این سرزمینی جهت و معنا داده و خواهد داد. طی دهههای گذشته برداشت گسترده و فزاینده از منابع محدود آب که با دگرش‌های اقلیمی نیز همراه شده و به بحران کمبود منابع آب در ایران انجامیده است و این روند در آینده ژرفا و گستره بیشتری خواهد یافت. این در حالی است که ادراک محیطی باشندگان و کارگزاران این سرزمین در گسترش کشاورزی و کوشش برای تأمین امنیت غذایی نتوانسته خود را با این واقعیت ماندگار جغرافیایی سازگار کند. بر بنیاد چنین انگارهای، چاره را در شیرین‌سازی آب پهنههای آبی کرانههای جنوبی یافتهاند. این در حالی است که این حجم آب، کم و صرفاً مصرف آشامیدنی و صنعتی دارد. نوشتار پیشِ رو بر آن است که بازتاب این کژتابی را در فهم و مدیریت بحران آب در فضایی جغرافیای این سرزمین بنمایاند.
ماه‌نگار دیده‌بان امنیت ملی شماره ۱۳۸
