مسئله‌شناسی پیشرفت و امنیت در استان زنجان

استان زنجان به‌دلیل برخورداری از شاخص‌های لازم امنیت و توسعه، از مزیت‌های فراوانی نسبت به بسیاری از استان‌های دیگر برای سرمایه‌گذاری برخوردار است. موقعیت جغرافیایی ویژه، توسعه انسانی و فناورانه در کنار ذخایر بسیار غنی زیرزمینی تمام ملزومات رشد صنعتی و تجاری این استان را فراهم ساخته است. علاوه بر این، صدها جاذبه گردشگری تاریخی، باستانی و طبیعی در این استان وجود دارد که بسیاری از آنها ناشناخته مانده‌اند. ناشناخته ماندن بسیاری از ظرفیت‌های استان زنجان، ریشه در بحران ارتباط درون استانی دارد که امکان تردد به شهرستان‌هایی مانند طارم، ماهنشان و خدابنده را دشوار ساخته است. عدم توجه به مسیرهای مواصلاتی شهرستان‌ها نیز ریشه در عدم اراده معطوف به رشد و پیشرفت در مدیران استان داشته است و این موضوع نیز ریشه در غیربومی بودن اکثریت مدیران تا اواخر دهه ۱۳۸۰ و نیز بی‌ثباتی مدیریتی در استان داشته است (دفتر برنامه‌ریزی و بودجه، ۱۳۸۹: ۴۴).
یکی از مهم‌ترین پیامدهای نبود اراده معطوف به رشد و پیشرفت در بین مسئولین محلی، شناسایی نشدن مسئله‌ها و عوامل و موانع کلیدی پیشرفت به صورت نظام‌مند و علمی، حداقل تا سه دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بوده است. تقریباً از یک دهه گذشته، این روند تغییر نموده است و مسئولین محلی تلاش نموده‌اند تا با راهبری طرح آمایش سرزمینی و برخی دیگر از اقدامات مشابه مقطعی، گام‌های راهبردی در جهت رشد و رونق اقتصادی استان بردارند. متن حاضر، با بازنمایی ظرفیت‌های استان برای رشد و رونق اقتصادی در ابعاد گوناگون و هشدار درباره آسیب‌پذیری‌ها، تهدیدها و موانع رشد و پیشرفت اقتصادی، گامی برای روان‌سازی مسیر رشد استان است. پرداختن به ظرفیت‌های رشد و رونق اقتصادی، به منزله ایده‌پردازی برای هموار ساختن مسیر حکمرانی خوب است تا از این رهگذر، همکاری و هم‌افزایی بین بخش‌های دولتی، خصوصی، جامعه مدنی و مردم بیشتر شود. تکرار این پژوهش در دوره‌های زمانی منظم، می‌تواند کمک شایانی به مسئولین ملی و محلی در جهت افزایش بهره‌مندی‌های سرانه مردم استان زنجان و ارتقای سطح کارآمدی نظام سیاسی ایفا نماید. پژوهش‌های بعدی، سنجش شدت و حدت مسئله‌ها و نیز روندشناسی آنها را امکان‌پذیر خواهد نمود.