محور مقاومت؛ جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای
بعد از وقوع انقلاب اسلامی، مقاومت بهعنوان یکی از عناصر هویتبخش ملی و دینی نقش برجستهای در گفتمان سیاسی جمهوری اسلامی پیدا کرد. در چارچوب استراتژی عمقبخشی یا صدور انقلاب، تلاش شد مقاومت در خارج از مرزهای کشور نیز پیگیری شود؛ هم بهعنوان عنصری رهاییبخش در برابر سلطه و استکبار و هم بهعنوان ابزاری برای بازدارندگی در برابر دشمنان و نقشآفرینی در تحولات و نظم منطقه‌ای. نتیجۀ پیگیری این رویکرد در چهار دهۀ گذشته موجب شکل‌گیری مجموعهای از کنشگران دولتی و غیردولتی شده است که «محور مقاومت» نام گرفته و هماکنون یکی از قطبهای قدرت در غرب آسیا محسوب میشود. این کتاب به بررسی مسائل محور مقاومت ازجمله روند تکامل، توانمندیها، آسیبپذیریها، تهدیدها و چالشهای پیشِروی آن و چگونگی نقشآفرینی این محور در نظم منطقه‌ای میپردازد.
نویسندهٔ کتاب، مهدی شاپوری، دانشآموخته دکتری روابط بینالملل از دانشگاه تربیت مدرس و عضو هیئتعلمی پژوهشکده مطالعات راهبردی و نیز پژوهشگر روابط بینالملل و بهطور خاص، مسائل مربوط به نظم بینالمللی و نظم منطقه‌ای در غرب آسیاست. از ایشان گزارشها و مقالههای زیادی در حوزه مقاومت و مسائل منطقه در ماه‌نگار و سال‌نمای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران پژوهشکده مطالعات راهبردی به چاپ رسیده است.
ازجمله آثار ایشان عبارتاند از:
• سیاست خارجی، امنیت و توسعه؛ تجربه روسیه؛
• عربستان سعودی؛ تحولات، چالشها و چشمانداز؛
• روابط بینالملل: نظریه و رویه.
